संधी

संधी म्हणजे सकाळची "मुंबई लोकल"
हीला नेहमी सुटण्याआधीच पकडायचंय
ध्येयाकडे कसं पोहोचायचय
हे तुमचं तुम्हांलाच ठरवायचंय
तीला वेळेवर पकडायचंय
का तीच्यामागे धावत तिला पकडायचय

ध्येयाकडे जायला दिल्या नियतीने दोन लोकल
एक ’फ़ास्ट’ लोकल तर दुसरी ’स्लो’ लोकल
ध्येयाकडे कसं पोहोचायचय
हे तुमचं तुम्हांलाच ठरवायचंय
’फ़ास्ट’ लोकलने निराशेचे स्टेशन चुकवायचय
की स्लोने प्रत्येक स्टेशन वर थांबायचय

एक गेली तर दुसरी ही नक्कीच येणार पण
ती येईपर्यंत वाट ही पाहावी लागणार
ध्येयाकडे कसं पोहोचायचय
हे तुमचं तुम्हांलाच ठरवायचंय
हवं तिथे वेळेवर पोहोचायचय
की उशीरा पोहोचायचय

ही लोकल वेळेवर पकडलीत तर
आरामात खिडकीपाशी हवेशीर जागा मिळणार
हीला पकडायला उशीर केला तर
दरवाजावरच लटकावे लागणार
ध्येयाकडे कसं पोहोचायचय
हे तुमचं तुम्हांलाच ठरवायचंय
खिडकीपाशी आरामात हवा खात बसायचय की
बळजबरीने दरवाज्यावर लटकायचाय

या लोकलने प्रवास करताना
तुम्हाला कोणाच जागा नाही देणार
गर्दीतुन जागा स्वत:ची तुम्हालाच करावी लागणार
एखाद्या पुढच्या माणसाला डावलुनच पुढे जाव लागणार
ध्येयाकडे कसं पोहोचायचय
हे तुमचं तुम्हांलाच

~~~रडत रडत~~~

जन्माला आले रडत रडत
पाहिले दूध पीले रडत रडत
माझ्या आयुष्याची सुरवात झाली रडत रडत

शालेचा पहिला दिवस गेला रडत रडत
आजोबाचा मार खाउन केला अभ्यास रडत रडत
चौथी पास झाले ते पण रडत रडत

हायस्कूलला गेले खुप अभ्यास केला
पन दहावी पास झाले रडत रडत
कमी मार्क भेटले मग कॉलेजचे admission झाले रडत रडत

घरचे काम नाही केले का आईच बोलने खायचे
बाबान चे काम करून सुद्धा बोलने खायचे
बोलने खाउन ओरडा खाउन काम करायचे रडत रडत

सुन्दर असे जग त्यात रडके माझे जीवन
बस ठरवले मी हसत खेळत जीवन जगायचे
college चे दिवस मौज मजेत काढायचे

मला आयुष्यात मित्र आणि मैत्रीनीही भेटल्या
अभ्यास केला चांगले मार्क पन भेटले
खुप खुप रमले खुप खुप गमती जमती ही केल्या

पण कॉलेज संपले मित्र मैत्रिणी ची सोबत कमी झाली
त्या आठवणी काढून दिवस जाऊ लागला रडत रडत
मग परत घरचे काम करू लागले रडत रडत

अणि मग बाबानी मला मुलगा पहिला लग्नाला
मला नाही आवडला तरी पन माझा होकार सांगितला
नको नको बोलून सुद्धा लग्नाला उभी राहिले मी रडत रडत

कॉलेज ही सोडले अणि घर ही सोडले
कोवल्या वयात माझा झाला संसार सुरु
सासुरवाडी चा प्रवास झाला सुरु .........रडत रडत

सकाळी सकाळी ससुचा त्रास
दुपारी सासरे बुआंचा त्रास
अणि रात्रि नवराया चा त्रास
दिवस सगळे जात होते रडत रडत

आयुष्यात जन्माला आले आहे रडत रडत
निम्मे आयुष्य गेले आहे रडत रडत
पण पुढचे आयुष्य जाइल का माझे रडत रडत ???

शृंगार

पावसाची रिमझिम
झालीस तू ओली चिम्ब
काय तुझ्या मानि चाले
कधीतरी सांग - सांग

विजांचा कड्डकडाटट
ओढ़यांचा खलखलाट
ढगांचा गड्गडाट
तुझा तो घमघमाट

पावसाचं बरसने
अलगद सटकने
हळूच तुझे ते येने
अन लाजुन तुझे ते हासने


निसर्गाचा अलंकार
पक्ष्यांचा झंकार
नदीचा हूंकार
अन तुझा तो शृंगार .............!!



- अभिजित

अजूनही आठवत मला

काही आठवनितले क्षण माझ्या..........
तू गेलीस पण आठ्वन का ठेउन गेली आहेस
आठवून त्यांना मी इथे रक्तबमबाळ होतोए..........

========================================

============

अजूनही आठवत मला
तुझ पहाटेच रूप
दमट दमट वातावर्नात
वाटे निर्खाव खुप

अजूनही आठवते मला
तुझे झोपलेले डोळे
गार गार गारोठ्यात
जसे उन पड़े कोवळे

अजूनही आठवते मला
माझा स्पर्शाने तुझ शाहार्ण
उघडून डोळे हळूच
सूर्या सारखं उजाड़ण

अजूनही आठवते मला
तुला पुन्हा झोप यायची
मला राग येऊ नये म्हणुन
माझ्या बाहुत शिरायची

अजूनही आठवत मला
शिरल्यावर तुझ एकरूप होण
मी छेड काढ्ताच
मला घट्ट पकडून घेणं

अजूनही आठवत मला
तू जवळ आल्यावर मला झोप यायची
प्रेम डोळ्यात आणून मग
तू वाट बाघायचिस

आता पुढे मात्र आठवत नाही
झोपेचं डोळयांपुढे क़र्ज़ झालं होत्
तू तर जागीच होती न
येशीलका कधी संगयाला.... मग काय झालं होतं ???

पहिलं प्रेम आपल्याला शिकवतं

म्हणतात तसं, आपलं डोकं फिरवतं
पहिलं प्रेम आपल्याला शिकवतं

कॉलेजच्या दिवसात
जूनच्या पहिल्या पावसात
आभ्यासाच्या त्रासात
कंटाळवाण्या गणिताच्या क्लासात

आपल्याला दिसते ती सुंदर तरूणी
पु. लं. च्या वर्णनातली ती सुबक ठेंगणी

हृदयाला प्रेम झाल्याचं पटतं
आपल्याला पावसात भिजल्यासारखं वाटतं

आपल्याला अभिमानाने मिरवतं
पहिलं प्रेम आपल्याला शिकवतं

आपण तिला रोज बघतो
दिवसातही तिच्या स्वप्नात जगतो
तिच्या प्रेमात ठार वेडे होतो

बोलण्याची हिम्मत करत नाही
ती आपल्याकडे बघतही नाही
आपलं जगणं तिला माहितच नाही

आपल्याला आपली जागा दाखवतं
पहिलं प्रेम आपल्याला शिकवतं

जेवणाच्या तासात
वडा-पावाच्या मंद वासात
तिच्या सहवासात

आपण दुसऱ्याच कुणालातरी पाहतो
तिथेच शुंभासारखे उभे राहतो

काहीतरी हरवल्यासारखं वाटतं
काहीतरी विसरल्यासारखं वाटतं
आपण चिखलात घसरल्यासारखं वाटतं

आपली चांगलीच जिरवतं

मित्रा

मित्रा तू फक्त हात दाखव
मीच तुला हात देईन
मित्रा तू फक्त जीव लाव
तूझ्यासाठी मीच जीव देईन.

मित्रा तू फक्त हाक मार
मी नक्की हजर असेन
मित्रा तू फक्त नेहमी बोल
नाहीतर मी नक्की कोलमडेन.

मी चुकलो तरी एकदाच बघ
मीच स्वःताहुन माफी मागेन
तू चुकलास तरी एकदाच बघ
मीच तुला माफ करेन.

मित्रा तु फक्त गोड हस
सारे श्रम शमतील
मित्रा फक्त एक मिठी मार
सगळी दुःख विसरतील

मित्रा फक्त तुझ्या आधारावर
मी जीवन जगत असेन
मित्रा तू फक्त आठवण ठेव