काहुर

सांजल्या जगाशी उधळला वारा.

गार गार, मंद मंद अंगाला शहारा.

हळूच चकाके बघ धूळ पावूलात.

तुळशीच्या पायी दिसे जळणारी वात.

चाहुली चाहुली एक निशिगंध येई

त्या सभोवास गंध, आणि कुणी नाही

थकलेली तुडवूनी देश प्रांत प्रांत

घरट्यात परतली पाखरे ही शांत

धरती गं सभोवती दिसे ती एकाकी.

रात किड्या किर किर त्याचा तोच भाकी.

दाटले दाट्ले आता उरात काहूर.

चांदण्या बांधल्या दिसे आकाशात दूर.

सरला मनाशी माझ्या कोंडलेला दिस

कुणी पदरात वेडा सांडला पाउस?

-भुराम

६/७/२००९