मी नाही भेटलो तिला की ती भलतीच तापते
"मी कधी भेटनारच नाही तुला" म्हणते
पण समोर आल्यावर मात्र गालातल्या गलत हसते
कारण प्रेम तर ती सगळ्यात जास्त माझ्यावरच करते

मी नाही केला तिला call तर ती भडकते
"मी कधी बोलणारच तुझ्याशी" म्हणते
पण call च्या माझ्या चातक सारखी वाट पाहते
कारण प्रेम तर ती सगळ्यात जास्त माझ्यावरच करते

मी नाही केल chat तिच्याशी की ती संतापते
"मी online च येणार नाही" म्हणते
पण मधूनच online येऊन माझ status check करते
कारण प्रेम तर ती सगळ्यात जास्त माझ्यावरच करते

मी नाही केल मनासारख तिच्या की ती वैतागते
"दुसरी मुलगी बघ लग्नासाठी" म्हणते
"पण दीवाळीत साखरपुडा नि Feb
मध्ये लग्न अस आवर्जून सांगते"
कारण प्रेम तर ती सगळ्यात जास्त माझ्यावरच करते

-------संजीव
२६/०८/०९

तुझ्या मैत्रीच्या सानिध्यात
भीती नाही वाटली अंधाराची
अन अंधारात चालताना देखिल
ओढ़ होती प्रकाशाची.......
तुझ्या मैत्रीच्या सानिध्यात
पावलो पावली मिळाला विश्वास
अन मिळाला धीर संकटात .....
तुझी-माझी मैत्री बनली
एक फुलांचा नाजुक वेल
म्हणुन आपल्या मैत्रीचा
आहे अनोखा खेल......
पण तू हाथ धरलास
नि जिव माझा खुलुन आला
माझ्या आयुष्याच्या वृक्षावर
जणू गुलमोहरच खुलुन आला......
तूच शिखवलीस मला
जगण्याची खरी कला
म्हनुनच तुझ्या-माझ्या मैत्री साठी
लाख सलाम तुला.......

Manoti bhingarde

कोणी बघेल म्हणुन तू मला
स्वप्नात पत्र लिह्तोस
आणि पहाट होताच पत्रासहित
हसून निरोप घेतोस.....
मग..?
मग, माझ्या भावनांची नदी
मनातून ओसंडून वाहते
आणि.......
दिवस-दिवस मी तुझ्या
पत्रांची वाट पाहते......!!!

Manoti bhingarde 27.08.09

स्वप्नामाधे तुज्यासोबत
समुद्रावर फिरण होत
रोज मात्र तुझ्या विचारात
फ़क्त माझ झुरण होत.........
म्हणुनच....,
तुझ्या आठवणीनपेक्षा
मला तुझ स्वप्नच
खरतर बर वाटत
निदान....,
तू माझ्या बरोबर आहेस हे
काहि काळ तरी खर वाटत.............


Manoti bhingarde 27.08.09

काल मरून मी स्वर्गात गेलो
इंद्र नाराज होता, रंभा तर फारच चिडलेली
एकंदरीत चित्र चिंताग्रस्त
माझ्या कर्मकांडाची फ़ाईल स्वर्गात हि रखडलेली

इंद्र म्हणाला प्रेम करायचा प्रेम करायचा
म्हणून तू तिच्यावर किती रे प्रेम करायचा
तुला प्रेम वाटता वाटता
माझ्या प्रेमाचा स्टोक मलाच कमी पडायचा

ती तुझ्याकडे ढुंकून हि पाहत नसली तरी
तू तिच्यासाठी रात्रं-दिवस झुरायचास
तिने पायाने लवंडली तरी
प्रेमाची घागर तू परत काठोकाठ भरायचास

तिने तुझ्याकडे पाहिलं नसलं तरी
हि रंभा तुझ्या प्रेमाच दररोज live telecast पहायची
दयेलाही दया येईल असे तुझे प्रेम पाहून
हि रंभा ढसा ढसा रडायची

सौंदर्य नको अमरत्व नको
मी तुझ्या सारखा प्रेम करेल असा वरदान मागायची
शिका जरा त्याच्याकडून
असा वरून मलाच गाल फुगवून सांगायची

येवढ माझा नाव घेतला असतास तर
मी हि तुला पावलो असतो
तुझ्या प्रत्येक संकटात मदतीला
स्वताहून धावलो असतो

येऊ दे तिला वर एकदा
सरळ तिला नरकातच पाठवतो
बघतोच मग तिला
तू कसा नाही आठवतो

तसा म्हणताच बोललो
म्हणालो ती नरकात जाणार असेल
तर मलाही तिथेच पाठवशील
नरक हि मला तिथे स्वर्गाहून सुंदर भासेल

का म्हणून तिने
माझ्याकडे यायचं
तहानलेल्याने पाण्याकडे
का पाण्याने तहानालेल्याकडे जायचं ?

मी साधारण मनुष्य, ती रुपाची राणी
मी साचलेलं पाण्याचं डबकं, ती झुळझुळ पाणी
मी खोबरेल तेल, ती अत्तरदाणी
मी हिमेश चा ऊऊऊऊ, ती लताची गाणी
मी खुरटे केस, ती लांब सडक वेणी
मी आरे च दुध, ती शुध्द लोणी

असा बोलताच इंद्राने चक्क हात जोडले
सकाळच्या पहिल्या गाडीने परत पृथ्वीतलावर धाडले
म्हणाला माझ्या संसाराला आग लावायचा तुझं काही तरी कपट आहे
सांगून सुधारणार नाही असा तू कुत्र्याचा शेपूट आहे

तू साधारण असलास तरी
तरी तुझं प्रेम असाधारण आहे
तिन्ही जगावर मात करेल
असा तुझ्याकडे कारण आहे

–
दीप २१/०८/२००९

डोळ्यात पाणी सुकवून टाकेल बघून तुला....
पण तुझ्यासमोर रडणार नाही ती
तुझ्यासाठी जगाशीही आता कधी लढणार नाही ती..
आता तू तो नाही न राहिलास....
मग ती हि ती नाही राहणार...
सोबतीला तुझ्या कधीच आता दिसणार नाही ती....
मागशील साथ जेव्हा लागेल गरज...
पण मायेने हात कधी हाती धरणार नाही ती..
धरलेला हात सोडून द्यायचास ना...
सुखात आपल्या विसरून जायचास ना
आता विसरायला...
आठवणीचतच नाही राहणार ती..
निघून जाईल अशी कि...
दूर गेल्यावर दिसेल...
पाठमोरी.....
गरज वाटेल सोबत भासेल...
पण हात नसेल...
बोल्याच असेल खूप काही..
पण ऐकायला कोणाला वेळ नसेल...
रडशील परत ये म्हणशील...
पण आता कधीच तुझ्यासाठी परत येणार नाही ती..
कधीच नाही...

गहिरे क्षण मनाच्या कोपऱ्यात..
तरळले पाणी तुझ्या डोळ्यात..
असे कसे आभाळाचे रितेपण..
होऊ दे मोकळे तुझे मन..

मनातून एक साद येई..
मला तुझी आठवण येई..
तुझे डोळे आस पाही..
क्षण क्षण मी जवळ येई..

अशीच प्रीत असते खुळी..
कसे उतरवू तुझ्या गळी..
गुंतून पडतो डोळ्यांच्या गहिराइत
शोधतो तेच क्षण त्याच मातीत..!!

-प्राग..
26/08/09

एक होता विदुषक
अगदी माझ्या सारखा
नेहमी सर्वांना हसवायचा
हसवणे त्याची कलाच होती
हास्याचा जणू तो निर्माता होता..
:
हसण्यात मग्न असायचे सर्व
इतरांना ते समजत नव्हते
हसवताना तो स्वतः मात्र
खोल विचारात हरवून जायचा
त्याची होणारी ती अवस्था
माझ्या पेक्षा वेगळी नव्हती...
:
हसणाऱ्या प्रत्येक चेहऱ्यात
तो फक्त तिलाच शोधायचा
लपलेली असायची ती कुठेतरी
त्याला दिसायची सुद्धा ती हसताना
शेवटी तो त्याचा भासच असायचा
क्षणात ती अदृश्य व्हायची...
:
ती आपली कधीच होऊ शकत नाही
याची पुर्णतः जाणीव त्याला होतीच
त्याला याचे वाईट सुद्धा वाटायचे
तरी तो तिच्या वरच प्रेम करत राहिला
कदाचिद यालाच खरे प्रेम म्हणतात...
:
पण काय ते म्हणतात ना प्रेमा बद्दल..
खरे असेल तर ते एकदाच होते आयुष्यात
असेच काहीसे त्याचे नि माझे सुद्धा...
:
--हरिष मांडवकर
१८-०८-२००९

सुख-दुखाचा खेल जीवनभर चालणार....
सुखा बरोबर दुखही साजरे करा....
व्हा राजे खेलाचे...
दुखालाही नमते करा....

डोळे ते काळे काळे
ना बाण ना ते भाले
झाल्या जखमा कशा
मला मूळी ना कळाले

खूपते ही अशी भेट
बोचतो हा वारा भरारा
सये तूझा थंड अबोला
ग पेटवी रान सारा ..

निशब्द चांद नभीचा,
का बेभान चाफ़ा झाला
रूपड्यास म्हणे तूझ्या ग,
त्यांचाच रंग आला

प्रीये सोड ना अबोला
बघ फ़ुलेना गूलाब वेडा
रागवशी तू अशी का
चालेना काळजाचा ठोका

जाम ही झाला बावरा
प्यालाशी तो का भांडला
आस तव स्पर्शाची त्यास
बघ ओठांवरी तो थांबला

मंदार(साद मनाची)
२६-०८-०९

किती जण आपल्या नशिबाला दोष देतात
कर्तुत्वा कडे स्वतःच्या किती जण पाहतात?

अमिताभच्या घरात जन्मलो असतो ,तर अभिषेक झालो असतो
पण याच देशात खानांचा शाहरुख पण राहतो

गावाला जातांना आपण त्याच गावच ticket घेतो
आयुष्याची गाडी आपण बिना destination सोडून देतो ||goal||


सुंदर पोरगी,सुंदर ड्रेस चपला खराब एवढाच पाहतात
इतके गुण असताना आपल्याला दुर्गुणच का दिसतात? ||attitude||

बद्कान मध्ये राहून गरुड स्वतःला बदक समजतात
सगळ काही ठरते तुम्ही स्वतः स्वतःला काय समजता? ||self esteem||

कोवळ्या वयात शारीरिक आकर्षणाला प्रेम समजतात
वाईट मित्रान मूळे दारूच्या सवयी लागतात ||discipline||

नीट वापरा आयुष्यात हे चार तंत्र
हाच आहे "यशाचा गुरुमंत्र"

राजेश जोशी २६\८\२००९

चिरंजीव निहारिका औक्षवंत हो !

माझी सोनू निहारिका | जणू छोटीशी बाहुली |
माझ्या बिरार कुळाची | उमलती सदाफुली || १ ||

माझी सोनू निहारिका | तिचे टपोरे हो डोळे |
आहे मिश्किल जराशी | दावी मुखी भाव भोळे || २ ||

माझी सोनू निहारिका | तिचे छान छान झगे |
राघू, मैना, भू भू, मनी | त्याच्यावरी तिचे सगे || ३ ||

माझी, सोनू निहारिका | तिचा साहेबी रुबाब |
जरासुद्धा न चालतो | थोडा रुमाल ख़राब || ४ ||

माझी सोनू निहारिका | तिचे गुब्बे गुब्बे गाल |
थोड़े जरी रागावता | नाकाचा हो शेंडा लाल || ५ ||

माझी सोनू निहारिका | तिचे सखे चिऊ, काऊ |
मला म्हणे, "त्यांच्या सवे | चला उडायला जाऊ" || ६ ||

माझी सोनू निहारिका | कधी होते माझी बाई |
थोड़े जरी मी चुकता | शिक्षा देई घाई घाई || ७ ||

माझी सोनू निहारिका | जणू तारका चांदणी |
मोठी होता चमकेल | विश्वाच्या या नाभांगणी || ८ ||

माझी सोनू निहारिका | ठेवी हात कटेवरी |
आणि म्हणे, " आई, बाबा | विठू आला तुम्हा घरी," || ९ ||

माझी सोनू निहारिका | करी हाताची बासरी |
पू पू ऐसे म्हणताना | मूर्त पहावी हासरी || १० ||

माझी सोनू निहारिका | कधी खेळते भोंडला |
फेर धरुनी ती म्हणे | "कसा हत्तीला कोंडला || ११ ||

माझी सोनू निहारिका | कधी कधी होते राजा |
बसुनिया माझ्या पाठी | वाजविते बँडबाजा || १२ ||

माझी सोनू निहारिका | किती तिच्या सांगू खोड्या ?
नव्या को-या कागदाच्या | करावया लावी होड्या || १३ ||

माझी सोनू निहारिका | कधी खोटं खोटं रडे |
कङेवरी घेता मात्र | खुदकन हसू पड़े || १४ ||

माझी सोनू निहारिका | ए बी सी डी गिरविते |
दटाऊनी मज म्हणे | "तुम्हांलाही शिकविते" || १५ ||

माझी सोनू निहारिका | कधी स्वतःशीच लाजे |
तिचा नखरा असा की | तिचा तिलाच विराजे || १६ ||

माझी सोनू निहारिका | आहे उत्तम गुणाची |
तुम्ही तरी सांगा बरे | सर येईल कुणाची ? || १७ ||

माझी सोनू निहारिका | राती जेव्हां येई खळी |
माऊलीच्या कुशीमध्ये | झोपी जाते सोनकळी || १८ ||

माझी सोनू निहारिका | गायत्रीचे हे वासरू |
गुणगौरव गाताना | कसे स्वतःला आवरू ? || १९ ||

माझी सोनू निहारिका | तिचे विशाल आकाश |
ज्ञानवंत ऐसी होवो | शत् सुर्याचा प्रकाश || २० ||

रचना : उपेंद्र चिंचोरे

Email : chinchoreupendra@yahoo.com

समस्येचा गाळ पण
ऊन पडल्यावर कडक होतो............
अशाच गाळाची मूर्ती बनवून
एक दर्मिळ मूर्तिकार घडतो............

अभिनंदन

काही गोष्टिंच असच असत
मनात अठवनिंच जाळ असत
त्यात काहींना विसरायच असत
पण विसरण मात्र जमत नसत

आमच्या आयुष्यातून त्यांना जायचच असत
आणि त्यांच्या आठवणीना आम्हाला छळआयाच असत

आठवण येताच ,
डोळे झाले ओले ,
झुळूक वाऱ्याची,
कानी काही बोले |

डोळे ते काळे काळे
ना बाण ना ते भाले
झाल्या जखमा कशा
मला मूळी ना कळाले

बेभान नशीले ते प्याले
कसे मनात उतरू आले
न पीताच चढली नशा
असे जाम ते मज मिळाले

शब्दांशी शब्द ते जुळले
संगीतात वाहते झाले
अनामिक दर्द ल्यालो
गीत मौनातून ते आले

मंदार (साद मनाची)
२६-०८-०९