नाक्यावर उभे राहून आमचे जेव्हा टेबल पंखे व्ह्यायचे नां तेव्हा आम्ही सुटलेलं कॉलेज पहायचो ,
या टोकापासून त्या टोकापर्यंत ती जाइतो आम्ही फक्त पहातच रहायचो !
टोक एकदा शेवटचं यायचं , मग तिनं मागं फिरून पहायचं ,
गेल्याची खात्री झाली की आम्ही परत पहिल्या टोकाकडे टक लावून रहायचं !
नाक्याच्या त्या जागेवर माझा ठरलेला स्पॉट होता ,
अनेक ग्रुप यायचे अन् जायचे माझा दिव्याचा खाम्ब असायचा !
सीनियर आणि ज्युनिअर कॉलेजच्या वेळा मला त्या काळी पाठ होत्या ,
माझी सिगरेट आणि चहाची वेळ ठरलेला भट कधीच नाही चुकवयाचा !
बाबांची यायची ट्रेन प्रत्येकाला ठाउक होती त्यावेळी ,
माझी सिगरेट आपोआप दुसरयाच्या हातात सहज ठरवल्यागत जायची !
आई मात्र यायची भाजी खरेदीला चुकून कधीही वेळी अवेळी
अख्या ग्रुपची मला जपायला तारांबळ फक्त त्याच वेळी उडायची !
घातलेली जीन धुवून किती महीने झाले याची काही मोजदात नसायची ,
चुकून घातली नाही की मगच ती जीन पाण्यात जायची !
अधून मधून कॉलेजच्या कैन्टीनला आम्ही पण जायचो ,
टेबलाचे तबले कधी झाले हे न कळताच परत यायचो !
आज बायकोसोबत फिरताना माझा टेबल पंखा होत नाही ,
एक कटिंग मारतोस कां अशी हाक सुद्धा येत नाही !
कड़ेवरच्या छोकरीला त्रास होईल म्हणुन सिगरेट हातात धरत नाही !
हल्ली मुलींनी काका अशी हाक मारली तरी त्रास काहीच होत नाही !
दिवस जुने सरले होते , आठव सोबत उरले होते ,
प्रत्येक मित्र आता दुरूनच हात करतो !
ठाउक असते मलासुद्धा आता असेच वागायचे ,
उगाच कशाला जुन्या गोष्टींना उगाळत बसायचे !
ठाउक असते मलासुद्धा आता असेच वागायचे ,
उगाच कशाला जुन्या गोष्टींना उगाळत बसायचे !
प्र.............साद जोशी
पुणे
०५.०६.२००९
0 comments
Post a Comment