दुःखाच्या क्षणांतही सुखाचे कण वेचता,
आनंदाने भरति अनंत लोकी झोळ्या.
पाठीशी हात जेव्हा ज्ञानदेवी ती सरस्वती,
अक्षरांची होती फुले अगणित चारोळ्या.
अमोल भारंबे (२००८).

0 comments

Post a Comment