तो पिम्पल ....

आठवतो का तुला तो पिप्मल

वळणावरील आडोशवरचा,

त्या अविस्मरणीय दिवसातील

आपला साथीदार नेहमीचा


आठवतात त्याला ते दिवस

हसण्याचे, रुसन्यचे

डोल्यातील दुसर्‍याच्या

मुग्ढ़ भाव ओळखण्याचे


ऐकव्याशा वाटात त्याच गप्पा

गुलाबी थंडितलय उबदार

रंज़ीम पावसातल्या नि:शब्द

आणि उन्हाळ्यातल्या थंड गार


कधी वाटले फारच तुला

तू न लजता त्याच्याकडे जा

सांगेल तो तुला मेज़ ज़ूरने

नि तू दिलेली जंहभारची सजा


त्या दिवशी तो ही खूप राडला

पण संध्याकाळी मला जा म्हणाला

का टेर म्हणे आपल्यासारख्या दोघांनी

कालेच तिथे आणा-भाका घेतल्या


मात्र तो त्यांची बोलणी.

पूर्वीसारखा ऐकत नाही.

मला म्हणट कसा.

दुसरा धक्का आता सोसणर नाही.


किती येतील किती जातील.

तो पिंपल त्यांना कावेआड घेईल.

पण पहिला धक्का मात्र त्याला.

कायमचा सालात राहील.


अगदी मला सलतोय ना तसाच! .