लाजुन हसतेस , हसून लाजतेस आशी तू सखी ग .....
जीवनात येउन प्रेम करतेस,मला जीव लावतेस ग ........
आणि क्षणार्धात मला असा एकठा सोडून जातेस ग ............
आयुशात मला वाटले नाही , माज्या वर पण कधी कोणी इतके प्रेम करेल ग .....
स्वप्नात पण वाटले नव्हते नियति इतकी वाईट चेष्टा करेल ग .......
तुज्या विना आयुष आता अगदीच उदासीन आहे ग ......
तुज्या बरोबर घालवलेला हर एक क्षन लाख मोला चा आहे ग ........
तू परत येशील ही च आशा ह्या वेड्या मनाची ग ......कसे समजावू मी त्याला .....
आता तू परत येणार नाहीस म्हणुन ग ....
सखे अशील तीथे सुखी रहा ग ...
आता परत माझी आठवण ही काढू नकोस ग...
समोर आलोच कधी चुकन तर माज्या कड़े पाहू पण नको ग ....
उडेल ह्या काळजा चा थरकाप म्हणून ग .......
आठवेल तो मग सारा माघचा भूतकाल म्हणून ग .....
आता ह्या आठवणी सोबात घेउनच .....
आयुष मजेत मी जगेल ग ............
निर्मिती :-संदीप राज
दी:- १५ मे २००९
|
0
comments
]
0 comments
Post a Comment