Marathi Book - Black Hole CH-17 दार ठोठावण्याचा आवाज

सुझान अचानक गाढ झोपेतून जागी होवून आपल्या बेडवर उठून बसली. तिला जोर जोराने दार ठोठावण्याचा आवाज येत होता.

कदाचित याच आवाजामुळे आपल्याला जाग आली असावी...

ती एकदम उठून बेडवरुन उतरुन खाली उभी राहाली.

यावेळी कोण असावं ?...

बघण्यासाठी ती तिच्या बेडरुमच्या दरवाजाजवळ गेली. अजुनही ती अर्धवट झोपेतच होती. दरवाजा उघडून किलकिल्या डोळ्यांनी तिने बाहेर बघितलं. बाहेर कुणीच नव्हतं. तरीही दार ठोठावण्याचा आवाज येतच होता. आतामात्र तिची झोप पुर्णपणे उडाली होती. ती माग घेत आवाजाच्या दिशेने निघाली.

स्टेलाच्या बेडरुमजवळ येताच तिच्या लक्षात आले की स्टेलाचा दरवाजा आतून ठोठावला जात आहे. तिने स्टेलाच्या बेडरुमचं दार व्यवस्थित बघितलं तर त्याला बाहेरुन कडी घातलेली नव्हती.

तर मग ती दार आतून का ठोठावते आहे?...

दार जाम तर झालं नाही ना?...

तिने दार आत ढकलून बघितलं. पण तिच्या लक्षात आलं की स्टेलाही दार आतून ढकलीत आहे. जेव्हा सुझानने दार जोरात ढकललं तर ते उघडलं. दार उघडताच स्टेला भेदरलेल्या स्थितीत बाहेर आली. ती घामाने पुर्णपणे ओली झाली होती. बाहेर आल्याबरोबर ती सुझानला बिलगली.

'' काय झालं?'' सुझान तिला शांत करण्याच्या प्रयत्नात म्हटली.

'' कुणीतरी माझ्या खिडकीतून आत पाहत होतं... आणि दारही उघडत नव्हतं'' स्टेला कशीतरी म्हणाली.

ती अजुनही भ्यालेली होती.

सुझान स्टेलाच्या बेडरुमच्या दाराकडे पाहत म्हणाली, '' स्टेला तू वेडी आहेस का?''

स्टेलाने आश्चर्याने सुझानकडे पाहाले.

'' तुझ्या बेडरुमचं दार आत उघडतं... तू जर त्याला बाहेर ढकलशील तर ते कसं काय उघडेल?'' सुझानने तिला विचारले.

गोंधळून स्टेलाने उघड्या दाराकडे पाहाले. स्टेलाने पुन्हा सुझानला मिठी मारली आणि ती हमसून हमसून रडायला लागली. सुझान तिला थोपटून समजावण्याचा प्रयत्न करीत होती.

'' जेव्हा मी आठ वर्षाची होती तेव्हा माझी आई मला सोडून गेली... नंतर माझे वडील... तेव्हा मी तेरा वर्षाचे होते... आणि आता गिब्सनही मला एकटा सोडून गेला...'' स्टेला रडत रडत बोलत होती.

सुझान तिला समजावण्याचा प्रयत्न करीत होती, '' शांत हो... शांत हो... काळजी करु नकोस आपण त्याला शोधून काढू...''

... स्टेला जेव्हा पुन्हा तिच्या विचारांच्या दूनियेतून बाहेर आली तेव्हा जाकोब अजुनही कार चालवित होता. कार आता शहरापासून बरीच दूर आली होती. दोघांची पुन्हा नजरा नजर झाली.

'' कुठे चाललो आहोत आपण?'' स्टेलाने विचारले.

जाकोबने नुसते स्माईल देत तिच्याकडे पाहाले.

'' कुठे आहे तो?... तुला माहीत आहे का?'' स्टेलाने न राहवून पुढे विचारले.

'' सध्या तरी, तो जिवंत आहे का मेलेला आहे हे मी काहीही सांगू शकत नाही'' जाकोब म्हणाला.

स्टेलाच्या चेहऱ्यावर एक दु:खाची छटा पसरली.

'' पण तो जर जिवंत असेल ... तर आपल्याला त्याला शोधावे लागेल...आणि आपण त्यासाठीच चाललो आहोत...'' जाकोब म्हणाला.

क्रमश:...